Został wyróżniony tytułem Prezydenta Honorowego
na IV Zjeździe EUWP w Pułtusku, w 2000 roku.
Zygmunt Szkopiak urodził się 1926 roku w Morzewcu, koło Bydgoszczy, zmarł w 2002 roku w Londynie.
Był polskim naukowcem, inżynierem metalurgiem profesorem Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie politykiem, dyplomatą i działaczem polonijnym.
W 1939 roku, gdy miał 12 lat w czasie niemieckiej inwazji na Polskę, rodzina Szkopiaków, w skład której wchodzili jego rodzice i rodzeństwo, została wywieziona do niewolniczej pracy rolniczej w Austrii. Tam spędził wojnę, aż do wyzwolenia przez brytyjską 8. Armię i wywiezienia do Anglii, gdzie otrzymał wraz z rodziną status uchodźcy. Wstąpił do Kolegium Polskiego Uniwersytetu Londyńskiego w Battersea, uzyskał doktorat z fizyki metalurgii i dołączył do kadry Battersea College of Advanced Technology, która w 1968 roku stała się University of Surrey. Był autorem wielu prac naukowych w swoich specjalnościach badawczych, które koncentrowały się na relaksacji naprężeń i tarciach wewnętrznych, był redaktorem polskiego czasopisma naukowego i profesorem wizytującym za granicą. Poznał też i ożenił się z Łucją, podobnie jak on, polską uchodźczynią, której ojciec był jedną z ofiar zbrodni katyńskiej i która dotarła do Anglii przez Białoruś, Bliski Wschód i Republikę Południowej Afryki.
Zygmunt Szkopiak był członkiem komitetu koordynacyjnego grupy European Freedom Campaign, która powstała w Londynie na wiecu inauguracyjnym w Westminster Central Hall w 1988 roku i składała się prawie wyłącznie z przedstawicieli krajów za żelazną kurtyną. Od 1984 r. piastował tytuł profesora Polskiej Wyższej Szkoły Zagranicznej, a w latach 1983-1991 był chadeckim członkiem emigracyjnej Rady Narodowej RP. Był Zagorzałym antykomunistą i zwolennikiem Western Goals Institute. Był ostatnim ministrem spraw zagranicznych w londyńskim rządzie RP na uchodźstwie od 1986, aż do jego rozwiązania w 1990 roku. W 1989 r. „Daily Telegraph” opublikował list, który podpisał jako minister spraw zagranicznych, wyjaśniając, że „przez ostatnie 44 lata trwaliśmy jako prawowity rząd”.
Pełnił funkcję Prezes Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii w latach 1991-1997. Był założycielem i pierwszym prezesem Europejskiej Rady Wspólnot Polonijnych w latach 1993 – 2000. Odznaczony Krzyżem Komandorski Orderu Odrodzenia Rzeczypospolitej Polskiej.
Została wyróżniona tytułem Prezydenta Honorowego
na VI Zjeździe EUWP w Wilnie, w 2006 roku.
Helena Miziniak urodziła się w 1939 roku Wilnie, zmarła w 2023 roku w Londynie. Była polonijną działaczką gospodarczą, społeczną i charytatywną. W ramach repatriacji w 1945 roku przyjechała do Torunia, gdzie ukończyła szkołę podstawową oraz gimnazjum ogólnokształcące. W 1958 r. rozpoczęłam studia na Akademii Medycznej w Poznaniu, skąd w 1960 r. wyjechała do rodziców w Londynie, który stał się docelowym miejscem jej życia.
Od 1961 r. działała w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Polskiej. Przez 15 lat pracowała społecznie jako nauczyciel w polskiej szkole sobotniej w południowym Londynie. Prowadziła Rewiowy Zespół Artystyczny, który zbierał pieniądze na budowę Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego w Londynie.
W latach 1980–1990 prowadziła w POSK prywatną działalność gospodarczą. Do pracy społecznej powróciła w roku 1990, najpierw jako PR w POSK a od 1991 r. w Zjednoczeniu Polskim w Wielkiej Brytanii, gdzie pełniła funkcje sekretarza, sekretarza generalnego, prezesa, redaktora naczelnego biuletynu oraz członka komitetu redakcyjnego miesięcznika „Orzeł Biały”.
Od 1992 r. brała udział w pracach przy tworzeniu Europejskiej Rady Wspólnot Polonijnych, gdzie od 1998 r. pełniła funkcję sekretarza generalnego. Funkcję prezydenta Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych pełniła w latach 2000-2006 oraz 2012-2015. Odegrała również ważną rolę w Radzie Polonii Świata pełniąc przez wiele lat funkcję wiceprzewodniczącej, a w latach 2007-2013 praktycznie kierując tą organizacją.
Była członkiem Polonijnej Rady Konsultacyjnej przy Marszałku Senatu RP V i VI kadencji oraz Szefową Zespołu Doradców do spraw Migracji Ekonomicznej Obywateli Polskich do Państw Członkowskich Unii Europejskiej przy Marszałku Senatu VII kadencji. Jako prezes Zjednoczenia Polek w Wielkiej Brytanii przewodniczyła wielu akcjom charytatywnym dla rodaków w Polsce, na Litwie, Białorusi i Ukrainie. Uczestniczyła w pięciu Światowych Zjazdach Polonii i Polaków z Zagranicy, w tym trzem przewodniczyła.
Za wszechstronną działalność polonijną została wyróżniona wieloma polskimi oraz polonijnymi tytułami, odznaczeniami i medalami. Przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP została odznaczona Odznaką „Bene Merito”, a przez prezydentów RP została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi RP (1978), Krzyżem Kawalerskim (2004) i Krzyżem Oficerskim (2011) Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
Została wyróżniona tytułem Prezydenta Honorowego
na VIII Zjeździe EUWP w Pułtusk, w 2012 roku.
Urodził się w 1946 r. w Krakowie, pedagog, inżynier, polski i polonijny działacz społeczny. Pochodzi ze szlacheckiej rodziny kresowej o katolickich, powstańczych i naukowych tradycjach. W Polsce był przez wiele lat bezpartyjnym działaczem harcerskim i studenckim, ukończył studia magisterskie na Politechnice Krakowskiej. Na emigracji w Szwecji od 1977 r., gdzie ukończył studia pedagogiczne na Uniwersytetach w Kristianstad i w Växjö a następnie pracował przez 36 lat jako nauczyciel i wychowawca młodzieży polonijnej i szwedzkiej.
Przez 3 kadencje, w latach 1993-2002, pełnił funkcję prezesa Zrzeszenia Organizacji Polonijnych w Szwecji a przez 4 kadencje (w latach 2006-2012 i 2015-2022) pełnił funkcję prezydenta Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych. Był organizatorem licznych konferencji, sympozjów, kongresów i zjazdów poświęconych najważniejszym aspektom życia polonijnego oraz założycielem wielu struktur polonijnych m.in. Polskiego Ogniska Piast w Landskronie (1983), Związku Nauczycieli Polskich w Szwecji (2007) i Kongresu Oświaty Polonijnej (2012).
Zasiadał w szwedzkiej Rządowej Radzie d/s Integracji i Równouprawnienia oraz w zarządzie Fundacji Święta Narodowego Szwecji pod przewodnictwem Marszałka szwedzkiego parlamentu. W Polsce zasiadał w Radzie Oświaty Polonijnej przy Ministrze Edukacji Narodowej i w Polonijnej Radzie Konsultacyjnej przy Marszałku Senatu RP VI, VII i IX kadencji. Jest znawcą, miłośnikiem i działaczem polonijnego ruchu folklorystycznego, uhonorowanym tytułem Ambasadora Światowych Festiwali Polonijnych Zespołów Folklorystycznych. W 2017 r. został przez Prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany w skład Komitetu Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.
Był członkiem komitetu organizacyjnego i prezydium III, IV i V Zjazdu Polonii i Polaków z Zagranicy. W Radzie Polonii Świata, był organizatorem Walnego Zjazdu w 2013 roku, zasiadał w Prezydium i pełnił funkcję sekretarza (2017-2022), a od 2022 roku pełni funkcję wiceprzewodniczącego.
Posiada wiele honorowych tytułów oraz polskich, szwedzkich i międzynarodowych odznaczeń i wyróżnień, m.in.: Srebrny Medal Polskiego Czerwonego Krzyża, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złoty Medal Przyjaźni Argentyńsko-Polskiej, brązowy, srebrny i złoty Medal Szwedzkiej Flagi, Medal Miasta Krakowa, Medal Miasta Lublina, Złoty Medal Związku Polaków na Litwie, Złoty Medal Zrzeszenia Organizacji Polonijnych w Szwecji, Medal Honorowy Macierzy Szkolnej w Republice Czeskiej, Medal Honorowy Związku Polaków w Niemczech spod znaku Rodła, Medal 30-lecia Domu Polonii w Pułtusku oraz Medale 25-lecia i 30-lecia Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Przez Prezydentów RP odznaczony został: Krzyżem Kawalerskim (1997), Oficerskim (2002) i Komandorskim (2010) Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
PODZIEL SIĘ INFORMACJĄ
